Απόγευμα στο ...

σπίτι μας...οι δυό μας..τι ωραία που άρχισε η εβδομάδα μας...

Δεν μπορώ άλλο..

..ναι αυτή είναι η αλήθεια μου.Δεν μπορώ άλλο αυτή τη χώρα..δεν μπορώ άλλο αυτούς τους ανθρώπους που μας κυβερνούν..δεν μπορώ ούτε καν κάποιους δήθεν φίλους μου.
Άτομα που πριν από χρόνια κάναμε παρέα..βγαίναμε,τα βρίσκαμε..δεν τα μπορώ πια.Δεν θέλω να τ΄ακούω να μιλάνε,να βγαίνουμε,να τους κοιτώ,να με κοιτάνε..
Δεν μπορώ την πονηριά τους..την μιζέρια τους..την απάθεια τους.Δεν μπορώ.
Δεν μπορώ το ψέμα τους..προσπάθησα σας λέω,μα δεν μπορώ.Μαζεύτηκαν πολλά μέσα μου..κατασάσεις κ άτομα κ δήθεν φιλίες που αναγκαστικά από ένα σημείο κ μετά βάζεις ένα τέλος.Δήθεν ταμπέλες που μόνο αλήθεια δεν γράφουν...ουφ όλα μπερδεύονται μέσα μου..θα συνεχίσω όμως που θα πάει.

Κυριακή..

Κυριακή..

Πάντα μου άρεσε αυτή η μέρα της εβδομάδας,δεν ξέρω γιατί...

Ησυχία..

Το τζάκι σβηστό..είναι πρωϊ ακόμα.
Οι κούπες με τον καφέ μας μισογεμάτες...
Παλιά 
Διαδρομές στο χωριό με το ποδήλατο.Ο σκύλος να τρέχει πίσω μας.Κ εμείς όλο πιο γρήγορα..πιο δυνατά.Μέχρι την στροφή του δρόμου..κ μετά πάλι πίσω..
Κατηφόρα...το ποδήλατο να τρέχει σαν τρελό..να πόδια μας να αιωρούνται στον αέρα..η καρδιά να χτυπάει σαν τρελή ..ωραία χρόνια..
ωραία χρόνια..

Επιστροφή δύο χρόνια μετά..

Επέστρεψα ξανά στους χωματόδρομους.
Υπόσχομαι κάποιους να σας ξαναβρώ.Το θέλω πολύ.Κοιτώ το παλιό εκτυπωμένο φυσικά χωματόδρομο  και μελαγχολώ.Είχα πάνω από ενάμιση χρόνο να το ξεφυλλίσω..
Περάσαν σχεδόν 2 ολόκληρα χρόνια αλλά ποτέ δεν ξέχασα τούτες τις στιγμές που μου πρόσφερε αυτό το blog.
Δεν άλλαξα σχεδόν καθόλου..απλά αναθεώρησα κάποιες καταστάσεις στη ζωή μου!
Τώρα είμαι όμως εδώ!!Ελάτε να μαζευτούμε πάλι όπως παλιά!!!